نگین زمردی در سال 1352در تهران متولد شد.نوازندگی پیانو را از کودکی نزد اساتید برجسته ایران آموخت. پس از اتمام تحصیلاتش در رشته مهندسی نساجی از دانشگاه امیرکبیر در سال 1375 ،به دلیل عشقی که به موسیقی داشت ، به سراغ بحث های جدی تری در زمینه آهنگسازی رفت و نهایتا وارد دانشگاه هنر شد و کارشناسی ارشد خود را در سال 1388 با رتبه برتر اخذ نمود. او همچنین دوره های تخصصی تئوری و هارمونی را در کنسرواتوار تورنتو کانادا گذراند و با دیدگاه های تازه در این زمینه آشنا شد.
مجموعه قطعات سمفونیک او بنام ” فنا ” در سال 1390 برنده بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فجر شد . قطعه “اتم ” در سال 91 درآلبوم ” گوش پنج ” از مجموعه آثار آهنگسازان معاصر، توسط نشر ماهریزمنشر شد. در سال 1392 کوارتت های زهی او در آلبوم ” رویای گریز ” منتشر و در سالن ارسباران توسط کوارتت زهی اروند اجرا گردید. آثار پیانویی او در سال 1393 در آلبوم “مسیر نگاهت” منتشر گردید وپارتیتور این قطعات در کتابی با همین اسم توسط انتشارات عطایی چاپ گردید .از دیگر فعالیت های او همچنین می توان از ترجمه مجموعه کتابهای آموزش آهنگسازی به نام “موسیقی اثر من” که توسط نشر ماهوردر سال 1394 به چاپ رسید را نام برد.
آلبوم “کاشفان فروتن فردا ” مجموعه آثار آهنگسازان معاصر ایرانی است و به همت نشر بتهون در سال 1392 به بازار موسیقی آمد. در این آلبوم میتوان کوئینتت زهی او با نام ” بدرود ” را که در ارمنستان اجرا وضبط گردیده، شنید. بداهه نوازی های پیانوی او همراه سازهای سنتی ، درسال 1395در آلبوم ” سراب و حباب ” توسط نشر نوفه منتشر گردید .آلبوم” درون کوچ ” که توسط نشر هرمس در سال 1397 منتشر شد مجموعه آثار سمفونیک اوست که در استودیو رادیو تلویزیون پراگ به رهبری باربد بیات اجرا و ضبط گردید.
او از مهرماه 1389″ نشستهای تخصصی گذر موسیقی ” را با هدف آشنایی و ارتباط پیوسته با نوازندگان، آهنگسازان ، اساتید، پژوهشگران موسیقی همچنین ارتقاء سطح دانش هنرجویان در ایران و خارج از کشور راه اندازی کرد . این گروه همچنين پلی است برای ارتباط بیشتر با دست اندر کاران موسیقی ازجمله ،ناشر، مترجم، تولید کننده ،صدا بردار. این جلسات به صورت ماهانه در شهر کتاب های تهران یا در محل آکادمی گذر موسیقی، برگزار میشود .او چند سالی در دانشگاه هنر و دانشگاه آزاد ، مشغول تدریس مباحث موسیقی برای سطوح کارشناسی و کارشناسی ارشد بود و همکنون مدیریت آکادمی گذر موسیقی را بر عهده دارد و در مقطع دکترا در دانشگاه پلی تکنیک والنسیا مشغول به تحصیل می باشد.
آثار منشر شده نگین زمردی
رویای گریز کوارتت زهی در پنج موومان که توسط کوارتت اروند در سالن ارسباران اجرا شده است . منتشر شده توسط شرکت راوی آذر کیمیا، سال ۱۳۹۲ این آلبوم، دربرگیرنده دو کوارتت زهی از دو آهنگساز ایرانی که با پشت سر گذاشتن تحصیلات آکادمیک در ایران و با تلاش و پشتکاری قابل تقدیر در حیطه دشوار اجرای آثارشان گام برداشته اند. انتخاب ترکیب کوارتت زهی برای معرفی اولین اثر منتشر شده از هر دو آهنگساز نشاندهنده شناخت و توجه آنها به دشواری خاصی است که در تصنیف این ترکیب سازی با آن مواجه هستند
ویولن اول: امیر باوارچی، ویولن دوم: نگار افاضل، ویولا: بابک کوهستانی، ویولنسل: آیدین احمدی نژاد
آلبوم مسیر نگاهت
مسیر نگاهت رپرتـواری بـرای تکنـوازی پیانـو بـا نگرشـی شـخصی بـه آهنگسـازی کلاسـیک و معاصـر بـوده و بیـن سـال هـای ۱۳۸۶تـا ۱۳۹۲ نوشـته شـده اسـت . رويکـرد اصلـی در گـردآوری ايـن مجموعـه، تنـوع در فـرم ، بسـتر صوتـی و تکنیـک هـای اجرايیسـت کـه بـا نوازنـدگان پیانـو در سـطوح مختلـف متناسـب باشـد. در سـاخت ايـن مجموعـه باتعمقـی در تفـاوت بیـن کـوک سـازهای ايرانـی و پیانـو ، اسـتفاده از هارمونـی و چینـش فواصــل دررونــد ملوديــک ، ســعی در ايجــاد فضايــی نزديـک بـه موسـیقی ايرانـی شـده اسـت.
تنـوع فـرم آهنگسـازی در قطعـات ايـن آلبـوم مشـهود اســت .اگرچــه تمــام قطعــات از فــرم هــای مشــخص کلاسـیک پیـروی نمـی کننـد، امـا تعـدادی از قطعـات هـم در فـرم هـای آشـنای موسـیقی نوشـته شـده انـد . بـه عنـوان مثـال قطعـه « حافظـه قلبـم » يـک انوانسـیون ، قطعـه « پیانـو قديمـی» يـک تـم و واياسـیون و قطعـه «پروانـه خیـال » يـک پرلـود محسـوب مـی شـوند همچنیـن سـبک قطعـات ايـن مجموعـه بسـیار متفـاوت مـیباشـد.قطعـات«والـسدلتنگـی» و«رقصپروانـه» متأثر از موســیقی دوره ی رمانتیــک مــی باشــند ، درحالیکــه «سـايه حضـور» و « زمزمـه ی درون» تـا حـدودی تحـت تأثیـر موسـیقی قـرن بیسـتم هسـتند. از سـوی ديگـر، « نـوازش کلاويـه هـا » و «مسـیر نگاهـت » فضاهـای کنتـر پوانـی دوره بـاروک را بـا نگاهـی نويـن تجربـه مـی کننـد . قطعـات «طنیـن صدايـت» و « نقـش دسـت هايـت» به ـلحـاظ تکنیکـی نسـبتا دشـوارترند و برای ارتقـاء نوازندگی پیانـو طراحـی شـده انـد . ايـن قطعـات ، اتـود هـای پیانويی بـا حـال و هـوای ايرانـی محسـوب مـی شـوند کـه هـر کـدام نوازنـده را بـه طريقـی بـه چالـش مـی کشـند.
آلبوم گوش پنج انتشارات ماه ریز
گوش پنج آلبوم گوش پنج ، مجموعه ای است که سعی دارد نمایشگاهی شنیداری از نواها، قطعات موسیقی و یا صداهای روزمره ی کوچه و خیابان که حاوی اشکال مختلف احساس و بیان هنری هستند را، جهت تغذیه ی هنری مخاطبانش ارایه کند. دلیل گرد هم آمدن قطعات یک مجموعه ی گوش فرم، سبک یا زیبا شمردن این آثار توسط سلیقه ای خاص نیست، بلکه در جمع آوری گوش سعی می شود آثار به نحوی کنار هم قرار گیرند که تضارب بین قطعات مختلف، نمایانگر احساس و بیان هنری شان باشد، تا مخاطب خود پی به کارکردهای مختلف هنری آن ها ببرد.
آهنگسازان :
سهیل پیغمبری، نوید افقه، حسین پیشکار، مارتین شمعون‌پور، حسام اوحدی، علی صمدپور، نگین زمردی، وهاب وجدانی، احسان صبوحی
نوازنده ها: حسین پیشکار، مهرداد غلامی، وهاب وجدانی، لن اندرسون، انتشارات ماه ریز سال خرداد ۱۳۹۲
هفتمین قطعه آلبوم به نام “گوش” جلد پنجم ( از مجموعه موسیقی آهنگسازان معاصر ایران ) را نگین زمردی آهنگسازی کرده است
این قطعه اتم نام دارد و برای زایلوفون ، گلوکن اشپیل، ویبرافون و دو فلوت نوشته شده است.
نوازنده فلوت :مهرداد غلامی ، استودیو کرگدن ، انتشارات مهریز، سال انتشار ۱۳۹۲
ترجمه کتاب موسیقی اثر من انتشارات ماهور
موسیقی اثر من
جلد اول و دوم کتاب «موسیقی اثر من» نوشته «کوین السون» و «وین-آن رُسی» با ترجمه‌ی «نگین زمردی» توسط انتشارات ماهور به بازار عرضه شد.
«موسیقی اثر من» مجموعه‌ای است برای پیانیست‌های جوان که می‌تواند به صورت فردی یا گروهی تجربه شود و هنرجویان را از لذت آهنگسازی قطعه‌ی خود بهره‌مند کند.
آنچه در این کتاب مطرح میشود، این است که به طور کلی بهترین راه برای فراگیری و به‌کاربستن تئوری موسیقی، آهنگسازی خلاق و مبتکرانه است. این مسیر احساس نتیجه‌گیری و اعتماد‌به‌نفسی را در هنرجو ایجاد می‌کند که در بین دوره‌های آموزش موسیقی، بی‌همتا محسوب میشود. هدف اصلی این مجموعه گشودن قابلیت‌های خلاق فرد و آشکار کردن استعداد‌های هنری او است و وظیفه‌ی معلم در این میان ترغیب و تشویق هنرجویان و جذاب‌تر کردن مسیر راه است.
آلبوم حباب و سراب
سراب و حباب
این مجموعه شامل یازده قطعه بی کلام است .بداهه نوازی های سازهای کلاسیک ایرانی و پیانو،با هدف اجرای موسیقی تجربی بر پایه بداهه نوازی و کنار هم قرار دادن دو فرهنگ و بیان موسیقی از جنس ایرانی و غربی .
نقش پیانو در این میان از باقی شایان توجه‌تر است؛ نقش همراه صبور. در آن بداهه‌های آمیخته به آهنگسازی، پیانو بیش از هر چیز بستری میشود برای دیده‌شدن آن ساز دیگر. همزمانِ یاری، بردبارانه به انتظار می‌نشیند تا آنگاه که بتواند، یا نوبتی بیابد برای گفتن. این بداهه‌ی همراهی است و فضیلت بستر سخن دیگران شدن.
نوازنده پیانو: نگین زمردی، نوازنده کمانچه : شوان توکل، نوازنده سنتور :حمید مرادیان
نوازنده سه تار : رامین روشندل
نوازنده عود :آلاله ابوترابی
نوازنده کوبه ای : روشنک رفانی
نوازنده دوم قطعات چهار دستی : آرزو رضایی ، نینا برزگر
ضبط :استودیو پاپ ، صدابردار:حمید آداب ،
طرح گرافیکی ایمان صفایی، نشر نوفه ۹۵
آلبوم کاشفان فروتن فردا انتشارات آوای خورشید
کاشفان فروتن فردا (کوینتت زهی بدرود)
آلبوم «کاشفان فروتن فردا» آثار آهنگسازان نسل معاصر ایران است. روزبه رفیعی، فرزاد فضلی، آسو کهزادی، سیامک انوری، علیرضا چگینی، نیلوفر کریمی، نگین زمردی و کارن صباغی در خلق این اثر نقش داشته‌اند.
در شرایطی که شیوه‌ی آموزش موسیقی دانشگاهی در ایران لزوما بهترین روش نیست، این اثر ورای دانسته‌های شخصی این گروه و تلاشی جسورانه در کنار گذاشتن باید و نبایدهای این سیستم آموزشی است. تنوع آهنگسازان این اثر به علت وجود دغدغه‌ی کشف هویتی وابسته به این سرزمین، در کنار حفظ اصالت است. چیزی که شنونده را به تفکر درباره‌ی تفاوت این قطعات با کل آثار ارائه شده در 15 سال اخیر دعوت می‌کند.
معاصر بودن یعنی کشف دوباره بدیهیات بدون حرف تکراری؛ این گذر لحظه‌هایی است مدام تا بازخوانی واژه‌ها بهانه‌ی اصالت فردا باشند. بازخوانی تصویرهای ناتمام امروز تا فردا همراه کاشفان فروتن فردا…
بدرود ( كويينتت زهى در سه موومان ) قطعه ای از آلبوم به نام کاشفان فروتن فردا (مجموعه موسیقی آهنگسازان معاصر ایران) موومان اول از سرگردانى يك موتيف شكل مى گيرد كه نهايتا ضربه هاى كوتاه ِچوب آرشه بر روىسيم ها به اين فضا پايان مى دهد و ورود ملودى جديدى را هموارمى كند.
درموومان دوم سوردين هاى ميان سيم ها ، ترمولو هايى دور و مبهم ايجاد مى كنند وبالاخره انوارملودى از ميان اين مه غليظ ، بيرون مى زند.موومان سوم تقابل سرسختانه بين دو ملودى است كه هر يك از آنها با قاطعيت و بدون صبر براىديگرى ، ابراز وجود مى كنند.
ویولن اول: اووانس موکاتسیان (نوازنده سمفونی فرانکفورت)
ویولن دوم: ساموئل بارسقیان (نوازنده فیلارمونیک لیسبون)
ویولا: جما آبرانهمیان (نوازنده سولیست گروه ایروان)
ویولنسل: آرام طالالیان
کنترباس: سیمون هایراپتیان (نوازنده ارکستر مجلسی ملی ارمنستان) در ایروان
ضبط شده مرکز هنری ایروان ، مهر ۱۳۸۹
منتشر شده توسط مرکز موسیقی بتهوون ، تهران
https://beeptunes.com/album/68381760
درون كوچ
اجرا شده توسط: ارکستر متروپولیتن پراگ
کنسرت مایستر: رادک کریزانوفسکی
رهبري ارکستر: باربد بيات
صدابردار: پاول ریدوسکو
دستیار صدابردار: رومن اسکنیر
تهیه‌کنندگان: نگین زمردی، رامین صدیقی
در استودیویرادیو تلویزیون ، پراگ ،در سال ۱۳۹۵ ضبط شده است
منتشر شده توسط:نشر موسیقی هرمس رکورد ، تهران ،۱۳۹۷
این آلبوم شامل دو مجموعه میباشد ،مجموعه اول «سمفونی فنا» و مجموعه دوم اثر سه بخشی ارکستر زهی بانام «درونکوچ» در موسیقی شش موومانه فنا ،بیان کلی موسیقی چه از بابت روابط تماتیک چه از بابت ساختار فرم، بسیار پوشیده و سربسته است و به راحتی حرکت خویش را فاش نمی‌کند. و گاهی تا سرحد بلاتکلیفی و سکون پیش میرود واتمسفر معاصرتر نسبت به درونکوچ دارد. رامجموعه دوم که قطعاتش «برون کوچ»، «درون کوچ» و «شوق کوچ» نام گرفته‌اند وتم ها و ملودی ها ،تحرکات ریتمیک، تضاد دینامیک آن هویت ایرانی آهنگساز را بیشتر از فنا ،ابراز و نمایان می کنند.
آلبوم تازه با ۹ قطعه‌اش هنوز نام‌گذاری و منطق خیالی کارهای قبلی نگین زمردی را با خود دارد. اما از جهت صراحت بیان متفاوت از آنهاست. بیان کلی موسیقی چه از بابت روابط تماتیک چه از بابت ساختار فرمیِ سرتاسری مخصوصا در بخش‌های آغازین بسیار پوشیده و سربسته است. سر به تو دارد و به راحتی حرکت و شاکله‌ی خویش را فاش نمی‌کند. و گاهی تا سرحد بلاتکلیفی و سکون تمام‌عیار پیش میرود. گسترش از موزاییک‌هایی پدید آمده که طرحی بزرگ‌تر را در بازه‌ی زمان شکل می‌دهند اما چیدمانشان اجازه نمی‌دهد ریخت‌شناسی آن طرح به‌راحتی دیده شود. آن را به عمد یا از سر سهو پنهان می‌کنند.
این خصلت را بیش از هر جای دیگر در «فوران»، «فراز» و «فرود» می‌یابیم -که در این دو تای آخری آهنگساز به نوعی بیان آتونال آزاد هم نزدیک است- گرچه این وضعیت کم‌وبیش تا پایان «فنا» پابرجا می‌ماند. از آن پس، در «فراسو» وضعیت کم‌کم دگرگونی‌هایی می‌پذیرد. و با گذر از آن به شکلی فزاینده رو به سوی بیرون می‌کند. دست کم اینجا ریتم و ملودی همپوشانی و پیوستگی‌هایی پیدا می‌کند و یادآور همان ترفندی میشود که پیش از این هم «رویای گریز» از آهنگساز دیده بودیم.
آنها هم دوستان ما هستند
من فقط یک انسان هستم ،به عنوان اولین قطعه آلبومی با نام « آنها دوستان ما هستند» منتشر شده است
قطعه ای برای پیانو ، سه تار ، و ساز الکترونیکی
آهنگسازی ،تنظیم و پیانو: نگین زمردی , سه تار :رامین روشندل
با حمایت مالی موسسه انگلیسی تس تس فلای ، لندن ، سپتامبر ۱۳۹۸
کمپین و سازمان حمایت پیشرو زنان دیاسپورای آفریقایی مستقر در انگلستان ،با نام فوروارد ، با مشارت تس تس فلای خاورمیانه آلبوم موسیقی آنها دوستان ما هستند نیز منتشر کرده است ، یک آلبوم منحصر به فرد که نشان دهنده کارهایی است که برای ریشه کن کردن آزار جنسی زنان ،انجام می دهد. این آلبوم مجموعه شعرهایی از جوانان است كه به مضامین مشکلات زنان آسیب دیده و پیامدهای همراه آن پاسخ می دهد. مرحله اول پروژه منجر به ایجاد كتابی به همین نام شد كه بیش از سی قطعه اثر را در خود جای داده است و در این همکاری جدید نوزده شعر از نو تصور می شود.این آلبوم شامل مشارکت برخی از برجسته ترین هنرمندان زن از سراسر دنیا از جمله مصر، ترکیه، لبنان، بلغارستان ، ایران و می باشد.
https://thesampler.org/news-opinion/these-are-our-friends-too/
آینه های بی زمان
حاصل دوسال هم نوازی بر اساس بداهه ، با نگاهی متفاوت به فضاها و مد های شرقی و تن های غربی مجموعه شد با نام آینه های بی زمان…
لمسهای ساکسفن کاوه همراه الگو ها و نقش های صوتی نگین فضایی را می سازد، بین حال و گذشته و بین شرق و غرب. که این توالی ذهن ما را به سمت بی زمانی سوق می دهد که چون آیینه باز تاب داشته ها و تجربه هایی در قالب موسیقی بداهه میشود.این دو نوازنده، هر اتفاق را در لحظه به فال نیک گرفتند و هم راه با زمان ،درون خود را صدا کردند و از ورای دانش و داشته های آکادمیک سال های دراز خود، راهی کوتاه یافتند، به بی شکلی به بی رنگی و به بی مکانی .و در نهایت ، اثری پدید آمد که شکل و رنگ خود را دارد اما همچنان آینه ی بی زمانی ست…
کاوه کاتب و نگین زمردی این اثر را با توجه به علاقه و حس نزدیکی نگاهشان تقدیم کردند به آینه های منیر فرمانفرماییان فقید که به حق آثارش، زمان نمی شناسد و همیشه در حال، زنده است.
اولین لحظه که به اسم منیر فرمان فرماییان برخوردم بلافاصله در نظرم تصویر تعداد بینهایت آینه کوچک بهم چسبیده که تکه هایی از چهره ام را منعکس میکرد ، شکل گرفت. هنر منیر فرمانفرماییان برای من نماد پاکی، روشنایی، انعکاس، تکثیر و وحدت است. منیر آینه را با خرد ریاضی و حکمت استعاری در می آمیزد تا بدین ترتیب آثار بیشماری را در تقاطع دو رویکرد ، هنر مردمی و هنر مفهومی ،خلق نماید. آینه به هنگام شکستن ، چهره را تکه تکه و متکثر نشان می دهد ، از نظر عرفا ، این اتفاق یعنی پاره پاره شدن سیرت و صورت و رسیدن به خدا . آینه ترک خورده، هزاران تصویر در مقابل چشم بیننده اش قرار میدهد ، و این چند تصویر از یک جسم واحد ، نشانی از وحدت در کثرت بشمار میرود .من به عنوان یک آهنگساز در بداهه های خود برای اینه های بیزمان ، موتیف هایی را استفاده کردم که با تکثیر خود در طول قطعه ، تداعی چهره های تکه تکه و با تکرار خود ، وحدتِ خلقت را یاد آور می کردند.
https://open.spotify.com/album/38h67KefakAgKVFbQcYF7C?si+CPJaL7DhS1a6Qa_6GqpQoA
https://music.apple.com/us/album/timeless-mirrors/1571794660
مسـیر نگاهـت
نزدیک شدن به آنچه پیانوی ایرانی می خوانیمش موضوع قابل تامل این آلبوم است. در گذشته، اگر چه خود پدیدار شدن «پیانوی ایرانی» حاصل درآمیزی فرهنگی بود اما آمیختگی به همین حد دست و پنجه نرم کردن با یک ساز تازه یا وام گیری کلی یکی دو مفهوم (بیش از همه هارمونی) محدود می ماند. بدین ترتیب پیانوی ایرانی رد سبک های شناخته شده غربی را کمتر بر چهره خود داشت. اما اگر «مسیر نگاهت» را به کلی طبع آزمایی در سبک های کلاسیک غربی ندانیم (که سوابق وادارمان می کنند چنین نکنیم)، در سطح سبکی درآمیزی هایی رخ داده که چندان مرسوم نیست. جلوه های این آمیختگی را بیش از همه در چند قطعه شاخص آلبوم می توان دید.
در نخستین برخورد پیش از همه «مسیر نگاهت»، که آلبوم نیز از آن نام یافته است، توجه را جلب می کند؛ ترکیبی از فضاهای ایرانی با فضاهای باروکی (اگرچه هر دو تا حدودی رقیق شده) که بسیار غریب می نماید. علت این همه غرابت آن است که تمرکز توجه آهنگسازان و نوازندگان در روزگار سروری ویولن و پیانو بر تصوری مبهم از رمانتیسیسم (البته نه به معنای سبک رمانتیک) و مساله هارمونی باعث شده تا تکنیک های چندصدایی دیگر در کارهای آنها دستمایه آفرینش قرار نگیرد. حالا در آلبوم مسیر نگاهت چنین پیوندی تحقق یافته به شکلی که شنونده در ظاهر یک اثر با فضای باروک می شنود اما اگر از سطح ظاهر بگذرد خواهد دید که تم های ایرانی، جمله بندی و تغییرات شدت وری (دینامیک) و سکوت هایی که قطعه را به کلی مفصل بندی کرده اند، از آن دوره باروک نیستند.برخورد نگین زمردی با موسیقی قرن بیستم، با این حال، به فراخور محتاطانه تر است و بیشتر مرتبط با سبک های متقدم. «سایه حضورت» و «زمزمه درون» و ارتباط شان با سبک های اوایل قرن گذشته نشان می دهد که آهنگساز چگونه همچنان به دوره ای که بیش از همه در آن موفق شده (رمانتیک) نزدیک باقی می ماند و از به کار گرفتن شیوه هایی که به شکل افراطی از فضای مورد علاقه اش دور می شوند، خودداری می کند. اینجا هم در سایه، زیر بازی مه آلود دیسونانس ها مولفه های دیگر هنوز به گوش می رسند.
در هر سه دسته از آهنگ های مرتبط با سبک های موسیقی غربی عنصر ایرانی کاملا به چشم می آید. اما آنچه در آلبوم و روش کار آهنگساز جالب است آن است که در قطعاتی که به صراحت «اتودهای ایرانی» خوانده شده، عناصر ایرانی مخفی تر از آن دیگران است گویی حالا که قرار است موسیقی ایرانی در میان باشد بیشتر از همه خویش را پنهان می کند.
https://www.google.com/amp/s/article.tebyan.net/Article/AmpShow/312323
عنوان مقاله: مهجوری مشغولِ فعلِ منفوری (چالشهای زنان ایرانی آهنگساز)
مقاله ای کوتاه برای شبکه آفتاب ، ماهنامه اطلاع رسانی ،خبری و تحلیلی ،مهر و آبان ۱۳۹۷ ، شماره ۴۸ ،صفحات ۶۸ و ۶۹
تهیه کننده این مقاله، حسام گرشاسبی
بخشی از مقاله به قرار زیراست :
چند شب پیش پیامی داشتم از حسام گرشاسبی عزیز مبنی بر نوشتن مقاله ای در شبکه آفتاب با عنوان “چالش های زنان ایرانی آهنگساز”. بی درنگ اندیشیدم که چقدر جسارت گذاشتن نُت های موسیقی بر روی کاغذ برای من سهل تر از گذاشتن کلمات بر روی آن است و فکر کردم بی تردید من یکی از همان زنان ایرانی بودم که از کودکی برای آهنگساز شدن با خانواده و جامعه جنگیده بود. پس بر آن شدم که این اَمر سخت را بپذیرم. بلافاصله بعد از این پذیرش ناگهان افکار و خاطرات زیادی به من هجوم آوردند.یک لحظه چهره پدرم که سرسختانه مخالف تحصیل من در هنرستان موسیقی بود و لحظه ی دیگر چهره ی رهبران ارکستری که اجرای موسیقی سمفونیک من را پذیرانمی شدند، در خاطرم نقش بست. کلمات کسانی که آزرده خاطرم کرده بودند و به خاطرشان روزها در خلوت خود گریسته بودم، در نظرم پررنگ وررنگ تر شد…
دلنوشته های نا آرام و دلنگاره های آرام
کتابی از نوشته های و نقشهای یک آهنگساز که نه ادبیات تخصص اوست نه در نقاشی حرفه ایست. کتابی در دو زبان فارسی اینگیلیسی که سن مخاطبش نمیشود حدس زد و حرفهای ناگفته یک موزیسین را بحای اینکه در پس نتهایش بشنوی ، در عمق صفحات کتاب باید جستجو کنی .
این مجموعه از ۵۱ شعر کوتاه که هر یک تصویرگر و روایتگر رویدادی ست،تشکیل شده است.نگین زمردی برای ارتباط بهتر و جذاب تر با مخاطبش نقاشی ها و خط خطی های بداهه ب شبانه اش را ، که بر روی کاغذی مکتوب کرده است، در این کتاب با مخاطبان بدون ترس از نقد ها و کنایه ها در میان میگذارد.این کتاب از شعر «قفل های نامرئی» تا شعر «تبعیدی ها» طیف گونا گونی از مضامین اجتماعی و عاشقانه را در بر می گیرد که هرکدام نماینده بخشی از روحیه نوستالژیک نگین زمردی است.
اگر بخواهیم واژگان شعر او را تحلیل کنیم، قطعا سهم بزرگی از این کلمات ، حاکی از دلتنگی و فراق است . و خلاصه کلام ، زبان او ساده و بی پیرایه و شعرهای او یکدست و شفاف است.
نگین زمردی آهنگساز و بداهه نواز ،از سن چهل سالگی احساس کرد که نت های موسیقی به تنهایی نمی‌توانند بار ابراز احساس و افکارش را به دوش بکشند، پس به نوشتن کلمات و دلنوشته هایش روی آورد .نگین زمردی اخیرا به طور اتفاقی با خانم روت ونسفلد ، یک زن آهنگساز آلمانی ،آشنا میشود. او برای یک نمایشگاه هنری در برلین، به دنبال دست نوشته ها و نقاشی آهنگسازان زنی است که هیچ گاه جسارت به نمایش گذاشتن این بُعد از هنر خود را نداشتند . این آشنایی سبب شد که نگین مثل یک کوه آتشفشان فوران کند و تمام گداخته های شعر و نقاشیهایش که سالها در درونش مدفون و پنهان شده بود بیرون بریزد و نهایتا انگیزه ای برای نشر کتاب حاضر شد.
سایه های سرکش
مجموعه آثارنگین زمردی برای ساز تنها و همنوازی های خانواده فلوت به همراه آثار نقاشی شادی میرمهدی
فکر چاپ این کتاب هم دقیقا وقتی در قعر چاه آهنگسازی بودم، اتّفاق افتاد .
هنگامی که بخاطرویروس کرونا در حبس خانگی بودم ( اسفند ۱۳۹۸) . زمانیکه که سَران جنگ ویروسی ،اُسرای خود را به اتاقشان تبعید کرده بودند ،من به فکر انتشار کتابی افتادم، بنام سایه های سرکش. تصمیم گرفتم پارتیتور نتهایی را که برای خانواده ساز فلوت ، طی سالهای گذشته نوشته بودم ، را جمع آوری و آنها را منتشر کنم. دلیل انتخابم برای این اسم، تجسمی بود که از آدم ها و تنهایی شان داشتم ، آنها شبها با سایه شان حرف میزدند و در پایان این دَرد وُ دِل، با این اَشکال متحرک ، میرقصیدند.در میان آن اوقاتِ پراضطرابِ قرنطینه ،که حکومت نظامی در کوچه های شهر حاکم بود، من همچنین بر آن شدم تا برای ساز سولوی آلتو اثری ریتمیک بنویسم ، تا مردم غمزده را به این رقص دعوت کنم. ناگفته نماند که وجود دوست هنرمندی چون مهرداد غلامی هم بسیار در این تصمیم گیری تاثیر گذار بود
حمایت او بابت اجرای آثار آهنگسازان معاصر ایرانی باعث شد که نشیب ،جای خود را به فراز بدهد و من شروع کنم به نوشتن قطعه ای بانام سایه رقصان. این قطعه دیالوگی است بین اُمید و ناامیدی ، در فضای موسیقیایی از جنس شرق ، با چینش فواصل ملودیکی که فضایی نزدیک به موسیقی ایرانی را تدائی می کند و استفاده از الگوهای ریتمیک متغییر شکل میگیرد. همچنین ،آثار نقاشی دوست هنرمند و قدیمی ام ، شادی میر مهدی ، در این میان الهام بخش من شد . من آنها را طرح های ذهنی خودم در این کتاب، یافتم و باور دارم که نقاشی های آبستره او ، تصویرگر تار و پود های موسیقیِ من و نگارگر، درونِ پر تلاطمم می باشد.