موسیقی مینیمال
موسیقی مینیمال و هنر مینیمالیسم هنر حداقل گرایی است. هنری که با حداقل عنصرهای هنری تشکیل می شود.در موسیقی سبک مینیمالیسم عنصر تکرار نقش اساسی ایفا میکند و علاوه بر این لایه لایه بودن خط های ملودی و به مرور اضافه شدن در همان خط های ملودی حائز اهمیت است. خواستگاه این نوع موسیقی کشور امریکا بوده که اهنگسازان نامداری در سرتا سر دنیا در این سبک فعالیت میکنند. امروزه زندگی ها به سمت ساده زیستی و کم کردن مصرف گرایی پیش میرود. این روزها تجمل گرایی و مصرف گرا بودن هزینه های زیادی را در پیش خواهد داشت سبک مینیمال علاوه بر سبک هنری یک سبک زندگی نیز هست که ارامش و سلامت این زمین را نیز تضمین میکند . برای دنبال رو بودن این سبک نیاز به تحمل هیچ سختی نیست و فقط ملزم استفاده از وسایل مورد نیاز برای زندگی هست و نه چیزی فراتر و همانطور که این سبک هنری بسیار ارزشمند و ارامش بخش و زیبا است این سبک زندگی نیز گزینه های گفته شده را در بر دارد.
موسیقی مینیمالیست چیست؟
موسیقی مینیمال ، سبک یا تکنیکی از موسیقی است که از دهه 1960 از مرکز شهر نیویورک سرچشمه می گیرد و با تمرکز بر فرایندهای داخلی موسیقی ، فاقد اهداف ، بیانگر رویکرد جدیدی در فعالیت گوش دادن به موسیقی است و همچنین فاقد حرکت به سمت آن اهداف. آهنگساز و منتقد موسیقی تام جانسون نوشت: “ایده مینیمالیسم بسیار بزرگتر از آن است که بسیاری از مردم تصور می کنند. این موسیقی به طور تعریف شامل هر موسیقی است که با مواد محدود یا حداقل کار می کند: قطعاتی که فقط از چند نت استفاده می کنند ، قطعاتی که فقط از چند کلمه متن استفاده می کنند یا قطعاتی که برای سازهای بسیار محدود استفاده شده اند. این شامل قطعاتی است که برای مدت زمان طولانی یک صدای اساسی را حفظ می کند. این شامل قطعاتی است که منحصراً از ضبط رودخانه ها و جویبارها ساخته شده اند. این شامل قطعاتی است که در محافل بی پایان حرکت می کنند. و شامل قطعاتی است که دیواری بی صدا از ساکسیفون را ایجاد می کند. شامل قطعاتی است که انتقال آنها به تدریج از یک نوع موسیقی به نوع دیگر بسیار طولانی است.
از ویژگی های برجسته این تکنیک می توان به پالس ثابت ، ایستایی یا تحول تدریجی و اغلب تکرار عبارات موسیقی یا واحدهای کوچکتر مانند شکل ها ، نقوش ملودی . ریتمیک اشاره کرد. آهنگسازی موسیقی مینیمال به شدت به تکنیک های فرآیند متکی است و از قوانین سختگیرانه ای پیروی می کند ، معموالً با استفاده از اصطالح موسیقی فرآیندی توصیف می شود. در موسیقی کلاسیک از نیمه دوم قرن بیستم ، اصطالح موسیقی مینیمال برای بیان سبکی از موسیقی با ویژگی های زیر استفاده می شود: 1 –محدودیت داده های خروجی موسیقی 2 –تکرار الگوی ملودیک و ریتمیک کوتاه ، از عناصر اساسی ، با حداقل تغییرات ، به طوری که تغییرات کوچک به سختی قابل توجه است. 3 –تاکید بر هماهنگی هم خوان 4 –سرعت ثابت
دینامیک در موسیقی مینیمالیستی معمولا ثابت است (قوی در کل ، یا در کل ضعیف است)، یا در یک روند واحد قرار دارد (در کل از صدای ارام به قوی یا برعکس پیش میرود).
با محدود کردن تعداد عناصر اساسی موسیقی، فرآیند ساخت موسیقی مینیمال به خودی خود شروع می شود. اصول موسیقی حداقل از موسیقی آفریقای غربی و موسیقی هند گرفته شده است. موسیقی مینیمال ، بیشتر بر پیشرفت تدریجی و توسعه الگوهای موسیقی ترجیحاً مبهم تمرکز میکند ،تا هرگونه پیشرفت آنچه که به طور سنتی “ملودی” یا بطور کلی “خط ملودی” نامیده می شود . چند تکنیک اساسی وجود دارد که به اصطالح مینیمالیسم را در موسیقی مشخص می کند. همه مینیمالیست ها یا پست مینیمالیست ها از همه اینها استفاده نمی کنند و تعدادی از آهنگسازانی که قبلا مینیمالیست خوانده می شدند در طول سالها به طرز چشمگیری تغییر سبک داده اند.
ادامه دارد…
گردآورنده : صدف اصفهانی