بایگانی برچسب برای: آموزشگاه موسیقی

 

دکتر شینیچی سوزوکی، نوازنده و معلم و صاحب نظر در امر تعلیم و تربیت در قرن بیستم است .سوزوکی بر این باور است که تعلیم و تربیت از همان روز تولد کودک آغاز می‌شود. همان‌گونه که جسم کودک روز به روز رشد می‌کند، نیروی قدرتمند حیات در او کلیه‌ی محرک‌های خارجی را که به وی می‌رسد جذب کرده و آن‌ها را، به مرور در جهت کسب توانایی و استعداد، توسعه می‌دهد. بدون وجود محرک‌ها به نیروی حیات، هیچ گونه رشد و پیشرفتی در طفل دیده نخواهد شد. باید به این حقیقت توجه داشت که کودک به طور مستمر توانایی خود را برای صحبت کردن، به راحت‌ترین شکل ممکن، توسعه می‌دهد. بنابراین چنانچه هر کودکی درست پرورش یابد، در زمینه‌های گوناگون دیگر نیز، به جز فراگیری زبان، استعداد نشان خواهد داد. بر پایه تحقیقاتی که شینیجی سوزوکی از منظر روش‌شناسی تعلیم و تربیت در زمینه فراگیری زبان مادری انجام داده است، موفق به ابداع روشی تربیتی گردید که به متد سوزوکی معروف شد و خلاصه‌ی آن را می‌توان این گونه شرح داد: همان طور که هر کودکی بالقوه این ظرفیت را دارد که استعدادهای قابل ملاحظه‌ ای را در فراگیری زبان مادری نشان دهد، همان طور هم هر کودکی سرشار است از استعداد بالقوه‌ی موسیقی و بروز و قدرت نشو و نمای آن . بسته به مهارت و خلاقیت و ابتکار مربی، هر کودکی می‌تواند در اثر پرورش به قابلیت‌های بالایی دست پیدا کند. همه چیز بستگی به روش آموزشی و پرورشی دارد. یک روش آموزشی معین ممکن است در کودکان مختلف نتایج متفاوتی به بار آورد. هر کودکی این ظرفیت را داراست که در هر زمینه‌ای از خود استعداد بروز دهد؛ حداقل در حدی که در زبان مادری خود بروز می‌دهد . متد سوزوکی، شامل ۱۰ کتاب از سطح مقدماتی تا پیشرفته است؛ که در طی آن، نوازنده به یادگیری نکات ابتدایی تا نواختن قطعات پیشرفته ی ویولن میپردازد.

گردآورنده : پرند رضایی

موسیقی ایرلندی یا سلتیک

موسیقی ایرلندی یا سلتیک یعنی آهنگ های متفاوت از مردم متفاوت. اغلب تنها موسیقی ایرلند را موسیقی سلتیک مینامند،اما واژه ی سلتیک برای توضیح سنت های موسیقیایی ملت هایی با پیشینه ی سلتیک نیز به کا رمیرود، نظیر ایرلند، اسکاتلند،جزیره ی مَن، ولز، بریتانی و گالیسیا که جزیره ای است در شمال غرب اسپانیا. واژه موسیقی سلتیک معمولاً برای معرفی موسیقی ایرلند و اسکاتلند به کار برده می‌شود، چرا که هر دو سرزمین نقش بزرگی در پیدایش سبک‌هایی مشهور و متمایز از این نوع موسیقی داشته‌اند. این سبک‌ها در واقع شباهت‌هایی بنیادی داشته و به وضوح تاثیراتی متقابل بر یکدیگر دارند.
استقلال ایرلند از بریتانیا به ایرلندی ها این فرصت را داد تا موسیقی سلتیک را به عنوان محصولی منحصر به ایرلند ترویج کنند، اما باید توجه داشت که این نامگداری سرزمینی تنها تعریفی جغرافیایی مدرن برای مردمی است که همگی دارای تباری مشترک بوده و در نتیجه سبک موسیقی مشترکی را به ارث برده‌اند.
احیای بریتانی
آلان استیوال، نوازنده ی بریتانی متولد (1944)، احتمالا نمونه ی بارز موسیقی سلتیک است.او استاد هارپ سلتیک استو از 9 سالگی که پدرش یک نسخه ی نوسازی شده ی هارپ سلتیک به او هدیه داد، این ساز را مینوازد.
استیوال در آلبوم هایی نظیر “بریان بُرو” که نامش را از نام رئیس قبیله ای ایرلندی گرفته که در سده ی یازدهم وایکینگ ها را مضمحل کرد. شباهت هایی میان سنت های بی مانند بریتانی و جزایر سلتیک زبان بریتانیا را به نمایش گذاشت.
امپراتوری روم در خلال کشورگشایی هایش در غرب اروپا مردمان تمدن سلتیک را به اسکاتلند،ولز،کرن وال،ایرلند، بریتانی در شمال فرانسه و گالیسیا در شمالغرب اسپانیا عقب راند.امروزه عناصر و مولفه های فرهنگ سلتیک،از جمله موسیقی در این مناطق زنده است.
نی نوازان سلتیک
پدی ملونی، هم نی لبک ساده مینوانخت و هم ایلین پایپ که نوعی بگ پایپ کوچک است که صدایی چابک و فراموش نشدنی را خلق میکند و همانند کمانچه یا بانجوی ایرلندی نقش مهمی در ایجاد حس و حال موسیقی ایرلندی دارد.
ملونی، نواختن ایلین پایپ را از لَئو راوسام، استاد پایپ نوازی ایرلندی آموخت که تبارش به خانواده ای میرسدکه همگی نی نوازان چیره دستی بودند.دسته های همنوازی نی در بسیاری از مناطق سلتیک متعلرف اند.آلان استیوال در نخستین سال های شروع به کارش در یک گرووه موسیقی سنتی بریتانی “باگاد بِلِیمور”نوازندگی میکرد، باگد در زبان بریتانی نام گونه ای از گروه های هم نوازی نی است.
“سلتیک کانکشنز” یک جشنواره موسیقی ست که هر ساله در اسکاتلندبرگزار می شود و تریبونی برای تبادل نغمه ها و آثار در اختیار نوازنده ها و موسیقی دانان قرار میدهد.این رویداد نقشی مهمدر بی شمار همکاری موسیقیایی داشته است.
هرچند ناممکن است مشخص کنیم همه ی این موسیقی های مختلف ملی چه عناصری را از فرهنگ باستانی سلتیک به عاریت گرفته اند، اما حضور سازهای مشابه و اینکه بسیاری از نوازندگان به راحتی عناصری از یکدیگر به عاریت میگکیرند، از یک میراث مشترک حکایت میکند.

 

 

موسیقی فادو موسیقی فولک شهرنشینان پرتغال

یکی از سبک های موسیقی که اغلب با موسیقی فلامینکو اشتباه گرفته میشود ” فادو ” موسیقی کشور پرتغال می باشد
موسیقی فولک شهرنشینان پرتغال در ستایش دریا، حسرت ، غم و غصه و زندگی میان فقرا است.فادو یا آواز محزون پرتغالی که گیتار پرتغالی همراهی اش میکند، ریشه های عمیقی در منطقه ی بندری لیسیون و سنت ریشه داری در شهر دانشگاهی کویمبرا دارد.
فادو فرمی موسیقیایی است که ویژگی با ارزش نغمه ها و ترانه های محزون است و در کنار اشعار پرتغالی و بالاد های بومی موسوم به مُجینا ، عناصری از موسیقی برزیل و شمال افریقا را در خود دارد.
موسيقى فادو يكى از اساسيترين ويژگيهاى كشور پرتغال است و بيان كننده حسن درونى، روح و جان. فادو تا به امروز معروفترين، خالصترين و پاكترين عنصر فرهنگ مردمى پرتغال محسوب ميشود. فادو غم انگيز است بى آنكه احساس شوربختى كند.
ريشه هاى موسيقى فادو تا به امروز نامشخص است. عقيده موسيقى شناسها دراينباره نظرات متفاوتى دارند و اصل فادو را عربى، آفريقائى و يا برزيلى ميدانند. بعضى از آنها هم متعقدند كه ميان فادو و ترانه هائى كه دريانوردها ميخوانده و ميخوانند، رابطه ى مستقيمى وجود دارد. در هر حال، فادو زائيده دل مردم است و معمولا در قديميترين و فقيرترين محله هاست كه ترانه هاى فادو خوانده ميشوند.
خواننده فادو، غالبا لباس تيره رنگ به تن دارد، از شهرش و از تلخيهاى زندگيش ميخواند و ترانه هايش گاهى هم رنگ و بوى اجتماعى و سياسى دارند. اسم فادو از كلمه لاتينى فاتوم ريشه ميگيرد كه معنى آن، سرنوشت است، سرنوشت ملتى كه رقم خورده و غيرقابل تغيير است. ميگويند كه فادو به اين علت آواز و موسيقى پرتغال است، زيرا نحوى خواندن آن به گونه اى باور مردم اين كشور به سرنوشت را نمايان ميكند. سرنوشتى كه به سراغ انسان ميايد و از آن راه گريزى نيست.
تمامى مردم پرتغال و بسيارى از موسيقى شناسهاى پرتغال، آماليا رودريگش را بزرگ بانوى موسيقى فادو ميدانند. او آينه روح بسيارى و پرتغاليها بود و زندگى هنرى پرفراز و نشيبى داشت. اين خواننده محبوب در روز ششم ماه اكتبر سال ۱۹۹۹ درگذشت، اما هنوز هم در دل مردم پرتغال زنده است و سمبل پايدار ترانه اى مشهور به نام “ليسبون، سرنوشت تو چيست؟”

تغییر تحول در موسیقی فادو
فادو هم چون ساير سبكهاى موسيقى دچار تغيير و تحول شده است. از دهه نود تا به حال نسلى جديد از خوانندگانى توانا، موفق شده است به اين موسيقى سنتى، رنگ و شكلى تازه ببخشد. ترانه هاى جديد فادو نسبت به گذشته يكدست تر و سبكبالترند، بى آنكه اصالت خود را از دست داده باشند.
يكى از خوانندگانى كه در جهانى كردن فادو نقش مهمى داشته، ميسيا است كه خود بزرگ شده در خانواده اى هنرمند است. مادرش كه اهل اسپانياست، بالرين بوده و مادربزرگش هم هنرمند نمايشهاى واريته. ريشه پرتغالى ميسيا از طرف پدرش است.ميسيا اگرچه متولد شهر بندرى پورتو واقع در شمال پرتغال است، اما در اسپانيا بزرگ شده و از جمله در مادريد در هنرهاى نمايشى و به ويژه موسيقى فعاليتهاى گوناگونى داشته و تجربه هاى مختلقى كسب كرده است. بعد از زندگى و فعاليت هنريش در اسپانيا راهى ليسبون پايتخت پرتغال و يكى از مراكز مهم موسيقى فادو شده و سعى ميكند، به اين موسيقى چهره اى تازه ببخشد.

خود او دراينباره ميگويد: ”فادو يادگار نسلهاى پيشين است و در معرض پوسيدگى و زوال بود. تنها براى خاطر و جلب جهانگردان بود كه بعضيها دست به نوآورى ميزدند. اما اين چيزيست كه باب ميل و خواست من نيست. قصد من اين بود كه در موسيقى فادو نوآورى كنم و به ويژه با مضمونهاى ادبى تازه آنرا پر و غنى كنم، نه آنكه فقط از وادع، درد و افسرگى بخوانم.”
ميسيا ، اين ستاره نسل جديد موسيقى فادو تكيه خاصى به ريشه هاى فادو داره كه به Saudade معرف است. اين كلمه به معنى بيقرارى و اشتياقيست كه در وجود پرتغاليها لانه كرده. ميسيا ميكوشد، فادو را با نوشته هاى ادباى بزرگ پرتغال پيوند دهد و بدين ترتيب، اين موسيقى را از غبار و كهنگى گذشته پاك كند. ميسيا در اجراى ترانه ها هم نوآورى كرده و دركنار گيتار پرتغالى كه ۶ جفت سيم دارد، از گيتار اسپانيائى و از گيتار باس، و همچنين ويلون، آكاردئون و پيانو استفاده ميكند.در سبك ديگرى از فادو، سرنوشت نقشى كليدى بازى ميكند. كريشتينا برانكو ، يكى ديگر از خوانندگان نسل جوان موسيقى فادو در مصاحبه اى ميگويد: ”فادو يعنى سرنوشت و سرنوشت هم يعنى زندگى تو با تمام فراز و نشيبهايش. من سعى ميكنم در ترانه هايم هم لحظات تلخ را بر زبان بياورم و هم لحظات خوشبختى را، چرا كه هردوى اينها جزئى از زندگى هستند.”

 

 

 

موسیقی مینیمال 

موسیقی مینیمال و هنر مینیمالیسم هنر حداقل گرایی است. هنری که با حداقل عنصرهای هنری تشکیل می شود.در موسیقی سبک مینیمالیسم عنصر تکرار نقش اساسی ایفا میکند و علاوه بر این لایه لایه بودن خط های ملودی و به مرور اضافه شدن در همان خط های ملودی حائز اهمیت است. خواستگاه این نوع موسیقی کشور امریکا بوده که اهنگسازان نامداری در سرتا سر دنیا در این سبک فعالیت میکنند. امروزه زندگی ها به سمت ساده زیستی و کم کردن مصرف گرایی پیش میرود. این روزها تجمل گرایی و مصرف گرا بودن هزینه های زیادی را در پیش خواهد داشت  سبک مینیمال علاوه بر سبک هنری یک سبک زندگی نیز هست که ارامش و سلامت این زمین را نیز تضمین میکند . برای دنبال رو بودن این سبک نیاز به تحمل هیچ سختی نیست و فقط ملزم استفاده از وسایل مورد نیاز برای زندگی هست و نه چیزی فراتر و همانطور که این سبک هنری بسیار ارزشمند و ارامش بخش و زیبا است این سبک زندگی نیز گزینه های گفته شده را در بر دارد.

موسیقی مینیمالیست چیست؟

موسیقی مینیمال ، سبک یا تکنیکی از موسیقی است که از دهه 1960 از مرکز شهر نیویورک سرچشمه می گیرد و با تمرکز بر فرایندهای داخلی موسیقی ، فاقد اهداف ، بیانگر رویکرد جدیدی در فعالیت گوش دادن به موسیقی است و همچنین فاقد حرکت به سمت آن اهداف. آهنگساز و منتقد موسیقی تام جانسون نوشت: “ایده مینیمالیسم بسیار بزرگتر از آن است که بسیاری از مردم تصور می کنند. این موسیقی به طور تعریف شامل هر موسیقی است که با مواد محدود یا حداقل کار می کند: قطعاتی که فقط از چند نت استفاده می کنند ، قطعاتی که فقط از چند کلمه متن استفاده می کنند یا قطعاتی که برای سازهای بسیار محدود استفاده شده اند. این شامل قطعاتی است که برای مدت زمان طولانی یک صدای اساسی را حفظ می کند. این شامل قطعاتی است که منحصراً از ضبط رودخانه ها و جویبارها ساخته شده اند. این شامل قطعاتی است که در محافل بی پایان حرکت می کنند. و شامل قطعاتی است که دیواری بی صدا از ساکسیفون را ایجاد می کند. شامل قطعاتی است که انتقال آنها به تدریج از یک نوع موسیقی به نوع دیگر بسیار طولانی است.

از ویژگی های برجسته این تکنیک می توان به پالس ثابت ، ایستایی یا تحول تدریجی و اغلب تکرار عبارات موسیقی یا واحدهای کوچکتر مانند شکل ها ، نقوش ملودی . ریتمیک اشاره کرد. آهنگسازی موسیقی مینیمال به شدت به تکنیک های فرآیند متکی است و از قوانین سختگیرانه ای پیروی می کند ، معموالً با استفاده از اصطالح موسیقی فرآیندی توصیف می شود. در موسیقی کلاسیک از نیمه دوم قرن بیستم ، اصطالح موسیقی مینیمال برای بیان سبکی از موسیقی با ویژگی های زیر استفاده می شود: 1 –محدودیت داده های خروجی موسیقی 2 –تکرار الگوی ملودیک و ریتمیک کوتاه ، از عناصر اساسی ، با حداقل تغییرات ، به طوری که تغییرات کوچک به سختی قابل توجه است. 3 –تاکید بر هماهنگی هم خوان 4 –سرعت ثابت

دینامیک در موسیقی مینیمالیستی معمولا ثابت است (قوی در کل ، یا در کل ضعیف است)، یا در یک روند واحد قرار دارد (در کل از صدای ارام به قوی یا برعکس پیش میرود).

با محدود کردن تعداد عناصر اساسی موسیقی، فرآیند ساخت موسیقی مینیمال به خودی خود شروع می شود. اصول موسیقی حداقل از موسیقی آفریقای غربی و موسیقی هند گرفته شده است. موسیقی مینیمال ، بیشتر بر پیشرفت تدریجی و توسعه الگوهای موسیقی ترجیحاً مبهم تمرکز میکند ،تا هرگونه پیشرفت آنچه که به طور سنتی “ملودی” یا بطور کلی “خط ملودی” نامیده می شود . چند تکنیک اساسی وجود دارد که به اصطالح مینیمالیسم را در موسیقی مشخص می کند. همه مینیمالیست ها یا پست مینیمالیست ها از همه اینها استفاده نمی کنند و تعدادی از آهنگسازانی که قبلا مینیمالیست خوانده می شدند در طول سالها به طرز چشمگیری تغییر سبک داده اند.

ادامه دارد…

گردآورنده : صدف اصفهانی